Παλία στην Αράχωβα υπήρχαν 700 αργαλειοί που δούλευαν στα σπίτια και έφτιαχναν χαλιά, καρπίτια, ντιβανοσκεπάσματα και γυναικεία φορέματα εξαιρετικής ποιότητος και τέχνης. Στα στενά σοκάκια, τα παράθυρα και τα μπαλκόνια ήταν στολισμένα με βασιλικούς, λεβάντες γαρίφαλα, γεράνια και κάθε λογής λουλούδια, ενώ στα διάφορα μαγαζιά έβλεπες κρεμασμένα λουκάνικα και κεφαλάκια φορμαέλλας ή φρουμαέλλας κατά την ντοπιολαλιά.
Το σκηνικό συμπλήρωναν διάφορες βρύσες απ' όπου έτρεχε κρυστάλλινο νερό από τον Παρνασσό. Είχε αρκετό τουρισμό, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία ήταν περαστικοί επισκέπτες για τους Δελφούς. Τότε της είχε δοθεί το προσωνύμιο «Τυρόλο της Ρούμελης». Μετά έγινε το Χιονοδρομικό Κέντρο και η όμορφη πολιτειούλα έγινε ένας αυτοτελής προορισμός με κάποιο βέβαια κόστος στην γραφικότητα κι αν θέλετε και στην αυθεντικότητα των ανθρώπων. Εξακολουθεί να είναι γραφική και όμορφη, αλλά νομίζω πως έπαψε να είναι το «Τυρόλο της Ρούμελης» και έγινε η «Μύκονος του χειμώνα» με άφθονες ταβέρνες, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, ξενώνες και ξενοδοχεία
