Πριν αναφερθώ στο θέμα θα ήθελα να πω, πως το υλικό μας το παράθεσε ο κ.Στάθης Στεφανόπουλος και να τον ευχαριστήσω διότι γνωρίζω ότι ξόδεψε πολύ χρόνο για να συλλέξει όλο αυτό το υλικό και να μας το παραχωρήσει.Νομίζω κ.Στάθη ότι άξιζε το κόπο.
Ευχαριστώ θερμά!!
Το όνομα των Στεφανόπουλων προέρχεται από την Μάνη. Οι Μανιάτες, ξεριζωμένοι από την Παόμια βρίσκονται για 44 χρόνια (1731 – 1775) στην πρωτεύουσα της Κορσικής, Αιάκειο. Ο πατέρας του Mέγα Ναπολέων, Κάρολος Βοναπάρτης, έχει πολύ στενή φιλία με την οικογένεια της Πανώριας Στεφανοπούλου, χήρας Περμόν (προμηθευτή του γαλλικού στρατού) όπου αργότερα πεθαίνει στα χέρια της Πανώριας. Η Πανώρια είχε μια κόρη την Λάουρα Στεφανοπούλου η οποία ήταν σύζυγος του Junot, γνωστή ως δούκισσα D’ Abrantes.
Ευχαριστώ θερμά!!
Το όνομα των Στεφανόπουλων προέρχεται από την Μάνη. Οι Μανιάτες, ξεριζωμένοι από την Παόμια βρίσκονται για 44 χρόνια (1731 – 1775) στην πρωτεύουσα της Κορσικής, Αιάκειο. Ο πατέρας του Mέγα Ναπολέων, Κάρολος Βοναπάρτης, έχει πολύ στενή φιλία με την οικογένεια της Πανώριας Στεφανοπούλου, χήρας Περμόν (προμηθευτή του γαλλικού στρατού) όπου αργότερα πεθαίνει στα χέρια της Πανώριας. Η Πανώρια είχε μια κόρη την Λάουρα Στεφανοπούλου η οποία ήταν σύζυγος του Junot, γνωστή ως δούκισσα D’ Abrantes.
Ο Καλόμερος ήταν πρόγονος του
Βοναπάρτη και ανήκε στην γενιά των
Στεφανοπούλων όπου αργότερα μετανάστευσε από το Αιάκειον
στην Τοσκάνη της Ιταλίας. Εκεί το όνομα
Καλόμερος πήρε την ιταλική του μορφή και
έγινε Buona Parte (δηλ. καλό μέρος). Απόγονος
των Βοναπαρτών αργότερα επέστρεψε από την
Τοσκάνη στο Αιάκειον κι έγινε γενάρχης
της οικογένειας στην Κορσικ. Η Λάουρα, δούκισσα D’Abrantes αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι Στεφανόπουλοι – Κομνηνοί
όταν μιλούν για τους Βοναπάρτες
χρησιμοποιούν πάντοτε στο ιδίωμά τους το
Ελληνικό επώνυμο Καλόμερος, Καλόμεροι ή
Καλομεριανοί, αναλόγως των περιστάσεων, αν
μιλούν για έναν ή για πολλούς.
Όταν ο Μέγας
Ναπολέων, ορφανό παιδί 15 ετών, πρωτοπήγε στο
Παρίσι για σπουδές, τον υποδέχτηκε μια
μεγάλη μορφή της Ελληνικής παρουσίας στην
Κορσική και τη Γαλλία, ο αξιωματικός
Δημήτριος Στεφανόπουλος–Κομνηνός,
αδελφός της Πανώριας Στεφανοπούλου,
επιστήθιος φίλος του Καρόλου Βοναπάρτη.
Ο ίδιος,
ήταν ο κηδεμόνας του Ναπολέοντα όταν
φοιτούσε στην Στρατιωτική Σχολή του Μπριέν
λε Σατώ. Ο
Ναπολέων στα χρόνια της παντοδυναμίας του
θα περιβάλλει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους
Μανιάτες της Κορσικής, θα δείξει έντονο
ενδιαφέρον για την σκλαβωμένη Ελλάδα, σε
αντίθεση με τους ντόπιους Κορσικανούς
στους οποίους θα φανεί πιο σκληρός. Στην
Ελλάδα ο θρύλος για την καταγωγή του
Ναπολέοντος διαδόθηκε κυρίως με τον
Αλέξανδρο Σούτσο και τον «Περιπλανώμενό»
του – στο ποίημά του αυτό, υπάρχουν και οι
στίχοι:
Διετήρει αίματός
σου εις
τας φλέβας του ρανίδα
ο Κορσικανός ο έχων
τον Ταΰγετον Πατρίδα
και εις μίαν μόνην ώρα
την γην παίξας
την γής χάσας
εις του Βατερλώ την χώραν
τας φλέβας του ρανίδα
ο Κορσικανός ο έχων
τον Ταΰγετον Πατρίδα
και εις μίαν μόνην ώρα
την γην παίξας
την γής χάσας
εις του Βατερλώ την χώραν
Λέγεται
πως κάποτε τέθηκε στον ίδιο τον Ναπολέοντα
το ερώτημα περί της καταγωγής του, κι αυτός
απάντησε: «Η γενιά μου αρχίζει από μένα»
Το 1797
κατά την σχεδιαζόμενη εκστρατεία του στα
Βαλκάνια, ο Μέγας Ναπολέων έστειλε στη Μάνη–στο ελεύθερο προγεφύρωμα του Γένους–τους Δήμο και Νικόλαο Στεφανόπουλο εκ των
Μανιατών της Κορσικής με επιστολή του
στον μπέη της Μάνης, Τζαννέτο Γρηγοράκ. Η
αλληλογραφία και οι διαπραγματεύσεις
Μανιατών–Ναπολέοντος έχουν εξαίρετο
ενδιαφέρον. Μάλιστα είναι γνωστό ότι στις
αρχές του 1805 ο Μ. Ναπολέων έστειλε καράβι
στο Γύθειο με πολεμοφόδια στον
Τζαννέτο Γρηγοράκη.
Η εφημερίδα είναι αρκετά παλιά περίπου πριν 36 χρόνια!!
πατήστε(+)για μεγέθυνση
πατήστε(+)για μεγέθυνση
Η τελική
μετοικεσία και η παρακμή
Πρώτοι
έφυγαν οι Μέδικοι για την Τοσκάνη και μετά
οι Στεφανόπουλοι για την περιοχή της
Γένουας και στην συνέχεια στην Κορσική. Υπολογίζεται
ότι τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι -μέλη και
συγγενείς των δύο οικογενειών-
εγκατέλειψαν τα πάτρια εδάφη και
διασώζονται οι περιγραφές των τελευταίων
τραγικών στιγμών της αναχώρησής των.
Τόσο οι
Μέδικοι όσο και οι Στεφανόπουλοι, θα
βρεθούν σύντομα στον κλοιό της Καθολικής
εκκλησίας, θα προσηλυτιστούν και σιγά σιγά,
μακριά από την αγαπημένη τους γη, θα
αφομοιωθούν και θα χάσουν τις μνήμες που
τους έδεναν με τα πάτρια εδάφη.
Όλες
αυτές οι ψυχές θα σβηστούν από τους χάρτες
της Μάνης που θα τους θρηνεί σαν παντοτινά
χαμένους, αν και φαίνεται ότι οι
Στεφανόπουλοι της Κορσικής «άντεξαν»
περισσότερο στην πίεση της αφομοίωσής τους.
Αφιερωμένο σε όλους τους Στεφανόπουλους της Αράχωβας