Ξημερώνοντας η Λαμπρή στην Αράχωβα οι γεροντότεροι θα σημάνουν προσκλητήριο στους «λάκκους» καλώντας τη γειτονιά να αρχίσει τις προετοιμασίες για το ψήσιμο του αρνιού, αρχίζοντας με το μάζεμα των κλημάτων το άναμμα και την ιδιαίτερη φροντίδα της φωτιάς, που απαιτεί εμπειρία για να μη «χωνέψει». Εκείνη την ώρα αν κάποιος αγναντέψει την Αράχωβα από τα Μαύρα Λιθάρια η εικόνα θα τον ξαφνιάσει νομίζοντας ότι όλο το χωριό καίγεται γιατί κάθε γειτονιά και λάκκος και κάθε λάκκος από 10 αρνιά και πάνω. Αφού λοιπόν ετοιμασθεί η φωτιά θα καθίσουν όλοι στο «λάκκο» αρχίζοντας να ψάλουν το «Χριστός Ανέστη» συνεχίζοντας με το ψήσιμο, το φαγοπότι, το χορό και το τραγούδι. Για τα απαραίτητα σε αυτό το σημείο έχουν φροντίσει οι νοικοκυρές με τηγανιτές συκωταριές από τα αρνιά, Αραχωβίτικο κρασί και κόκκινα αβγά, τα οποία «φέρνουν γύρω» σε όλο το «λάκκο» και ειδικά στους περαστικούς. Κανένας δεν φεύγει από το «λάκκο» αν δεν δοθεί το σύνθημα της λήξης και αφού προηγουμένως ψαλεί το Χριστός Ανέστη.
**Τώρα Λαμπρή, τώρ’άνοιξη
κι η πασχαλιά έχει ανθίσει.
Μαζεύετ’όλη η γειτονιά
στο λάκκο για να ψήσει.
Κλίματα έχω για φωτιά,
η σούβλα μου ξυλένια,
αρνάδα δωδεκάρικη,
κούπα μαλαματένια.
Στον Καβαλάρη τόταξα
-μεγάλη Του η χάρη-
βάλω τη φουστανέλλα μου,
χαλάσω το μανάρι.
Το έγδαρα, το σούβλισα
και τόσφιξα στ’αλάτι.
Το έψησα, το λιάνισα
κι αρχίζω απ’την πλάτη.
