ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ
12/8/12
Σκέψεις
για το Αλουμίνιον της Ελλάδος
και το "Μέλλον"
Αξίζει να παρατηρηθεί ιδιαίτερα ότι το εργασιακό κόστος ήδη από ύψος 16% το 2000 σήμερα έχει μειωθεί στο 9% του συνολικού κόστους παραγωγής.
Αυτή η δραστική περικοπή έγινε χωρίς να <<ανοίξει μύτη>>, χάρη στην περιβόητη εφαρμογή του "συμμετοχικού μάνατζμεντ" που εφαρμόζει μέχρι σήμερα το εργοστάσιο του Αλουμινίου της Ελλάδος, χρησιμοποιώντας τα πιο προωθημένα του εργαλεία (ΛΟΜ, ομάδες αυτοδιαχείρισης παραγωγής) σε εργαζόμενους βαριάς βιομηχανίας.
Το μάνατζμεντ αυτό καταργεί πολλές από τις ενδιάμεσες ιεραρχικές βαθμίδες και για να δουλέψει πρέπει να εμπιστευτεί και να εκμεταλλευτεί την δημιουργικότητα των εργατών παραγωγής, σε αντίθεση με την επιβολή ιεραρχικών βαθμίδων άμεσου ελέγχου που είχαν τον σκοπό αυτό σαν μόνο λόγο ύπαρξης. Με τον τρόπο αυτό αυξήθηκε η παραγωγικότητα από τους ίδιους τους εργαζόμενους μειώνοντας έτσι το ποσοστό του κόστους εργασίας στον συνολικό προϋπολογισμό...
Για να εδραιώσεις τις απαραίτητες σχέσεις εμπιστοσύνης γι’ αυτόν τον τύπο διοίκησης, πρέπει να κυριαρχούν στο εργασιακό αυτό περιβάλλον η αίσθηση της ασφάλειας, της αυτοεκτίμησης, της αναγνώρισης της δουλειάς και της αξιοπρέπειας. Στο πλαίσιο αυτό οι εργαζόμενοι στην παραγωγή διαπίστωναν με δικά τους μέσα την ικανότητά τους, όχι μόνο να "δουλεύουν" αλλά και να οργανώνουν και να βελτιώνουν την παραγωγική διαδικασία, από την οποία όμως βέβαια ελάχιστα έως και τίποτα δεν επέστρεφε ως αύξηση των αμοιβών τους.
Τώρα για "ανταμοιβή" στην προσπάθεια και την δουλειά των εργατών παραγωγής επιχειρείται η ανατροπή αυτού του μοντέλου παραγωγής με "εργαλείο" πρωτοφανείς περικοπές 12εκ ευρώ οι οποίες προκαλούν μεγάλη αγανάκτηση που πλημμυρίζει τους εργασιακούς χώρους και αποδιοργανώνει το μάνατζμεντ καταστρέφοντας τους υποτυπώδεις όρους εμπιστοσύνης και ασφάλειας που χρειάζεται για να λειτουργήσει.
Τι θέλει να πετύχει μ' αυτό η διοίκηση και η ιδιοκτησία ;
Είναι προφανές ότι
έτσι ανατρέπει μια παραγωγική διαδικασία
αποτελεσματική για το σύστημα που είναι
σε εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια η οποία
είχε πετύχει τους στόχους της για
βελτίωση της παραγωγικότητας και έτσι
της μείωσης του κόστους...
Να σημειωθεί πως μεγάλο στέλεχος της πρώην ΑΛΚΑΝ, είχε αξιολογήσει ως σοβαρό λάθος τότε την πώληση της ΑτΕ γιατί οι εργαζόμενοι του εργοστασίου με την τεχνογνωσία και τον τρόπο που εφαρμόζουν τις μοντέρνες τεχνικές διοίκησης είναι ανεκτίμητη αξία για τους μεγάλους ομίλους. Γι’ αυτούς που γνωρίζουν λοιπόν τα πάρα πάνω, υπάρχει αντικειμενικά ένα μεγάλο ερωτηματικό που αφορά το τι προσδοκά να επιτύχει κάποιος από μια περικοπή που θα αποδιοργανώσει την καρδιά του συστήματος διοίκησης και κυρίως της παραγωγής της ΑτΕ με άγνωστες συνέπειες ακόμα και για την ύπαρξη της. Κάποιοι προσθέτουν πως τέτοιες <<χτυπητές στο μάτι>> περικοπές ζητούνται για να προσφερθούν προίκα σε νέους αγοραστές.
Όποιος και να είναι ο λόγος, είναι φανερό ότι δεν είναι προς όφελος της δουλειάς μας ή του τρόπου αμοιβής της εργασίας μας. Και επιπλέον φαίνεται να βάζει σε κίνδυνο και την παραγωγική μονάδα της ΑτΕ.
Συνάδελφοι-σσες, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Πρόεδρος του Ομίλου ο κ. Μυτιληναίος, ζήτησε από τους εργαζόμενους εργασιακή ειρήνη. Λίγο αργότερα μας κήρυξε τον πόλεμο με δική του πρωτοβουλία. Το εργασιακό κόστος δεν είναι βραχνάς για την εύρυθμη λειτουργία του εργοστασίου και μάλιστα όταν είναι σε διαρκώς μειούμενη πορεία.
Είναι ο ίδιος και η διεύθυνση του εργοστασίου είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στο άμεσο μέλλον. Αντιθέτως οι εργαζόμενοι είναι αυτοί, οι οποίοι τόσο στο παρελθόν, όσο και τώρα, πάλεψαν και θα παλέψουν για να κρατήσουν ανοιχτό το εργοστάσιο και την αξιοπρέπεια στην ζωή τους.
viwtika.blogspot.gr
